Op vrijdag 28.07.2023 zijn we 3 jaar getrouwd, nog steeds zonder ring. We hebben inmiddels een dochter: Roos. Op 31.03.2023 is ze op de wereld gekomen. Hoe? Geen idee, ik was onder volledige narcose. Na een hoop gedoe van ruggenprik en stress van hele dag wachten vond professor Coppens het welletjes. Ook ik stemde in want ik was er klaar mee. Ze moesten mogelijk toch een hoop rommelen binnen in me i.v.m placenta previa en mogelijke increta of accreta (google het maar als je het niet snapt, moesten wij ook doen). Het is een pienter meisje die Roos. Vannacht gaat ze dus voor het eerst bij oma en opa Standaert slapen.
Een datenight samen… klinkt heerlijk, samen uit eten en dan doen wat we willen. Lex is nog bij zijn papa op vakantie. Maar ja, als nieuwe ouders voel je je toch wel erg moe. Na het eten wil ik naar huis, ik ben kapot! Michiel doet niet moeilijk want hij is ook wat moe. En dat terwijl hij alle nachten pakt en ik niet! Hoe kan ik dan zo vermoeid zijn? Weetje het zal er wel bij horen. De HA zegt dat ook.
We kleden ons uit in de badkamer, klaar voor naar bed te gaan. Ik kijk zoals iedere avond in de spiegel en vind dat mijn linkerborst wat irritant aanvoelt, alsof ik een menstruatie moet krijgen. Strakachtig en wat hard. Ik vraag Michiel of hij even wil meekijken en voelen want ik vind het boven en schuin aan de linkerzijde ook wat anders er uitzien dan de rechterborst. Hij kijkt mee, voelt ook even en zegt: “Ja dit is inderdaad wel wat harder. Weet je bel maandag toch maar even naar de huisarts.”