Vandaag gaan we naar de Efteling. Lekker even een keer weer samen, geen kids. Soms is dat een verademing hoor want wat zijn die 2 een druktemakers. Echter zou ik toch echt niet zonder ze kunnen. Ik mis Lex nu namelijk verschrikkelijk! 4 weken lang bij zijn papa, bleh! Vandaag is het een druilerige dag, maar goed genoeg om in een T-shirt te lopen met regenbuien zo nu en dan. We plannen alles elke keer zo dat we nauwelijks wachtrijen hebben en zijn zelfs binnen 5 minuten in (en uit) de Python geweest! Daar was ik al jaren niet meer in geweest! Zo stug als die vroeger ging, zo soepel loopt die nu.
Tegen 20.00 uur zouden we Roos halen en haar thuis lekker op bed leggen. Het was nu 18.00 dus we moesten maar eens naar de uitgang gaan. De vermoeidheid die je na een dagje Efteling hebt, had ik voor mijn gevoel alsof ik er al 2 dagen gelopen had. Wat is mijn conditie toch ruk zeg! Maar goed dat ik in september ga beginnen met zwemmen en weer lekker een nieuwe job begin. Ik ben er zo trots erop! Doordat Michiel mij altijd motiveert stijg ik op één of andere manier echt op. Wat zou ik toch zonder hem moeten? De liefde die ik voor hem voel zit zo diep, het is niet uit te leggen. Maar wat ben ik blij dat we naar huis rijden. Lekker oude muzieknummers in de auto en gaan.
’s Avonds wederom voor de spiegel. Mijn borst voelt echt hard. Als ik knijp lijkt er wel een hard gekookt ei in te zitten en het doet pijn. Klote melkklieren, wedden? Dat komt natuurlijk allemaal door die zwangerschap. Maandag naar de HA.