Hiep hiep hoera! Michiel is jarig vandaag. Vanavond kookt zijn mama zijn lievelingsmaaltje. Dat is een zorg minder. Michiel brengt Roos en Lex weg en gaat werken. Ik voel me nog belabberd. Sterker nog: ik heb het koud… Zo koud, ik denk dat zelfs Elsa zou rillen en bibberen. Gelukkig heb ik een heerlijk warme trui gekregen van Magalie, die komt vandaag wel van pas. Ik lig rillend op de bank. Geen koorts, of wel… niet wat ik koorts noem. 38.3 valt in mijn ogen best mee. Gevoelsmatig is dit wat verhoging. Ja, ik zou moeten bellen maar ach, het valt wel mee.
De schooldag ik weer voorbij. Michiel komt mij ophalen, dan Roos, en dan Lex. Nu door naar zijn ouders. Ik heb totaal geen honger vandaag en voel me zelfs wat misselijk. Ik plof op de bank bij Michiel z’n ouders en kruip onder een deken. Honger heb ik nog steeds niet. “Eten jullie maar lekker hoor, ik sla echt even over. Sterker nog ik doe even mijn ogen in de tussentijd dicht hier op de bank.” Michiel maakt zich wat zorgen want als ik geen honger meer heb ben ik meestal “echt” ziek.
Na toch alleen een beetje chocomousse te hebben gegeten gaan we naar huis. Michiel weet dat we nog bezoek krijgen vanavond. Dus snel, hop hop naar huis. Roos slaapt vannacht bij Michiel z’n ouders, Lex gaat gezellig mee naar huis.
Thuis heb ik het plots wat warm, dat is voor mij tijd om nog eens te temperaturen. Vaak heb ik dan koorts. Ik temperatuur: 40.0, dat klopt natuurlijk van geen kant. “Lieffie?? Wil jij is de andere 2 thermometers brengen… deze doet het denk niet meer…”. Michiel komt naar boven met beide thermometers. Shit weer 40.0… Laatste ook maar even testen, je kan altijd domme pech hebben dat ze kapot zijn. Deze geeft 39.9 aan.
“Jij gaat nu bellen” zegt Michiel. Ik bel het Erasmus op: “Oké, ik ga overleggen met de dienstdoende oncoloog. Ik bel u zo terug maar houdt rekening dat u naar de spoedeisende hulp moet rijden…”. Lekker dan zo op Michiel zijn verjaardag. Magalie is op de koffie en krijgt alles mee. Michiel heeft al gevraagd of ze evt. even op Lex kan passen. Dat is gelukkig geen probleem. Ik moet inderdaad naar de spoed. Gelukkig kan dit in Terneuzen en hoef ik niet op een houtje naar Rotterdam te crossen.
“Komt u maar binnen hoor, we verwachtten u al.” We mogen naar kamer 4. Hier word een infuus geprikt, bloed afgenomen, hartritme en bloeddruk gemeten. Koorts is inmiddels ietsje gezakt. Tijd om veel dingen af te wachten. Na enkele uren mag ik weg met een antibioticakuur. Gelukkig is het deze week stopweek en kan mijn lichaam even bijkomen.